Wirtualny Sejm

Kajetan Kurka

Ustawa o jednorazowej zapomodze

Rozdział I
Art. 1 Jednorazowa zapomoga z tytułu urodzenia się dziecka przysługuje wszystkim, których dochody nie przekraczają dwóch średnich krajowych netto pensji.
Art. 2 Wysokość zapomogi jest ustalana w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego sprawom społecznym i nie może być mniejsza niż dwukrotność pensji minimalnej.

Rozdział II
Art. 3 Zapomoga jest świadczeniem rodzinnym. Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) w art. 21 ust. 1 pkt 8 stanowi, iż świadczenia rodzinne są wolne od podatku dochodowego.
Art. 4 Zapomoga przysługuje: matce, ojcu lub prawnemu opiekunowi dziecka.
Art. 5 Nie ma możliwości odbioru zapomogi przez obojga rodziców lub prawnych opiekunów.

Rozdział III Ustawa wchodzi w życie od początku następnego roku budżetowego od ogłoszenia ustawy w dzienniku ustaw.

Uzasadnienie:
Dzieci w Polsce rodzi się za mało, przez co siły naszego narodu topnieją. Na starość, ci którzy dziś boją się mieć dzieci, będą się bali o to czy przeżyją następny dzień, ponieważ pozostaną w samotności bez dzieci i wnuków. Nasza ustawa wprowadzając jasne zasady naliczania zapomogi od każdego dziecka przyczyni się do zmniejszenia tego strachu przed rodzicielstwem, ten zastrzyk gotówki na początku nowego życia przyda się każdej rodzinie. Warte zaznaczenia jest, że ustawa nie ustala maksymalnej wysokości zapomogi, więc rząd będzie miał wolną rękę w przypadku potrzeby jej podniesienia.

Aleksander Mortanowicz

Do debaty