Jan Okojski
Sojusz Lewicy Demokratycznej
Dołączył: 20 Mar 2013
Posty: 722
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
|
 Wysłany: Pon 22:38, 29 Kwi 2013 Temat postu: [SLD,Pu] Ustawa o cmentarzach i chowaniu zmarłych |
|
|
| Cytat: | Ustawa o cmentarzach i chowaniu zmarłych z 200_ roku
Rozdział I
Art. 1.
Ustawa określa zasady zakładania i funkcjonowania cmentarzy, zasady i sposoby postępowania ze zwłokami, szczątkami i prochami ludzkimi, dokonywania ich pochówku oraz zasady przechowywania prochów ludzkich przez osoby fizyczne.
Art. 1a.
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) zwłoki - ciało osoby zmarłej, w związku z której śmiercią wystawiono akt stanu cywilnego,
2) szczątki - pozostałości zwłok ludzkich lub ich części odłączone od całości, w tym wydobyte z miejsca ich położenia,
3) prochy - prochy powstałe w wyniku skremowania zwłok lub szczątków.
4) cmentarz - obszar służący do pochówku zwłok, szczątków lub prochów,w grobach, kolumbariach lub poprzez rozsypanie na polach pamięci,
5) grób ziemny - grób stanowiący dół nie murowany, do którego chowa się trumnę ze zwłokami lub szczątkami lub urny z prochami i zasypuje ziemią,
6) grób ziemny zbiorowy - grób ziemny służący do pochowania więcej niż jednej trumny ze zwłokami lub szczątkami lub urny z prochami,
7) grób murowany - grób stanowiący dół, którego boki są murowane do poziomu gruntu, do którego chowa się trumnę ze zwłokami lub szczątkami, dopuszcza się pochowanie wielu urn z prochami, a nad trumną lub urną zakłada się sklepienie,
 grób murowany zbiorowy - grób murowany służący do pochowania więcej niż jednej trumny ze zwłokami lub szczątkami lub urn z prochami,
9) grób urnowy - grób ziemny lub murowany przeznaczony wyłącznie do chowania urny lub urn,
10) katakumby - pomieszczenie podziemne posiadające nisze w ścianach służące do pochowania zwłok, szczątków lub prochów w trumnach lub urnach,
11) kolumbarium – budowla z niszami przeznaczona do składania urn.
12) pole pamięci – miejsce niezabudowane, usytuowane na terenie cmentarza, wolne od grobów, kolumbariów lub katakumb, służące do rozsypywania prochów,
13) trumna – skrzynia, w której chowa się zwłoki lub szczątki,
14) urna - zamykane naczynie służące do umieszczenia prochów,
15) kostnica - budynek lub jego część służąca do przygotowywania
zwłok lub szczątków do pochówku.
16) prosektorium - budynek lub jego część posiadający salę sekcyjną oraz
infrastrukturę służąca do przechowywania i przygotowywania zwłok lub
szczątków do pochówku,
17) dom przedpogrzebowy - kompleks budynków, budynek lub część posiadający w szczególności kostnicę i salę służącą do przeprowadzania
ceremonii pogrzebowych,
1 krematorium - budynek lub jego część, wyposażony w urządzenia służące do kremacji zwłok lub szczątków,
19) balsamowanie zwłok - utrwalanie zwłok mające na celu powstrzymanie lub spowolnienie ich rozkładu,
20) pochowanie - złożenie zwłok, szczątków lub prochów, w grobach, katakumbach, kolumbariach, rozsypanie na polach pamięci lub zatopienie w morzu,
21) dochowanie - umieszczenie zwłok, szczątków lub prochów w grobie lub niszy, w którym złożono już przynajmniej jedne zwłoki, szczątki lub prochy,
22) ekshumacja - wydobycie z grobu zwłok, szczątków lub prochów, i ich ponowne pochowanie, w tym samym lub innym grobie.
Art. 1b.
1. Zakładanie i rozszerzanie cmentarzy komunalnych należy do zadań własnych gmin.
2. O założeniu lub rozszerzeniu cmentarza komunalnego decyduje rada gminy, a w miastach na prawach powiatu rada miasta, po uzyskaniu zgody właściwego państwowego inspektora sanitarnego.
3. Właściwe władze kościoła lub innego związku wyznaniowego decydują o założeniu lub rozszerzeniu cmentarza wyznaniowego, które może nastąpić na terenie przeznaczonym na ten cel w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, po uzyskaniu zgody właściwego państwowego inspektora sanitarnego.
4. O zamknięciu cmentarza komunalnego decyduje właściwa rada gminy lub rada miasta po zasięgnięciu opinii właściwego państwowego inspektora sanitarnego.
5. O zamknięciu cmentarza wyznaniowego decyduje właściwa władza kościoła lub innego związku wyznaniowego, po zasięgnięciu opinii właściwego państwowego inspektora sanitarnego.
Art. 2.
Groby: ziemne, murowane, urnowe, a także kolumbaria oraz pola pamięci mogą znajdować się wyłącznie na cmentarzach.
1. Grób ziemny nie może być użyty do ponownego chowania przed upływem 20 lat.
2. Nie stosuje się w przypadku grobu ziemnego wieloosobowego.
3. Nie stosuje się w przypadku dochowania do grobu, w którym pochowano urnę lub urny.
4. Po upływie 20 lat ponowne użycie grobu ziemnego pojedynczego nie może nastąpić, jeżeli właściciel lub współwłaściciel prawa do grobu zgłosi zastrzeżenie przeciw temu i uiści opłatę, przewidzianą za pochowanie zwłok. Zastrzeżenie to ma skutek na dalsze 20 lat i może być odnowione.
Art. 3.
Zwłoki i szczątki ludzkie mogą być przechowywane jedynie w kostnicach,
prosektoriach lub domach pogrzebowych.
1a. Zwłoki lub szczątki chowa się w trumnach.
1b. Prochy chowa się albo przechowuje w urnach.
1c. Prawo pochowania zwłok lub prochów ludzkich albo przechowywania urny z prochami mają osoby najbliższe wobec osoby zmarłej, a mianowicie:
1) małżonek (ka), o ile nie pozostawał(a) z nią w separacji bezpośrednio przed śmiercią,
2) osoba, która pozostawała w faktycznym, trwałym wspólnym pożyciu
bezpośrednio przed jej śmiercią,
3) krewni zstępni,
4) przysposobieni,
5) krewni wstępni,
6) krewni boczni do czwartej linii pokrewieństwa,
7) powinowaci w linii prostej do pierwszego stopnia.
1d. Prawo pochowania osób wojskowych zmarłych w czynnej służbie wojskowej przysługuje właściwym organom wojskowym w myśl przepisów wojskowych.
1e. Prawo pochowania zwłok osób zasłużonych wobec Państwa i społeczeństwa przysługuje organom państwowym, instytucjom i organizacjom społecznym.
1f. Prawo pochowania zwłok przysługuje również osobom, które dobrowolnie się do tego zobowiążą.
1. Zwłoki i szczątki mogą być pochowane przez złożenie w grobach ziemnych, w grobach murowanych, kolumbariach lub katakumbach oraz zatopienie w morzu.
2. Prochy mogą być pochowane przez złożenie w grobach ziemnych, w grobach murowanych, w grobach urnowych, katakumbach, kolumbariach, rozsypanie na polach pamięci lub zatopienie w morzu.
3. Prochy mogą być przechowywane przez osobę najbliższą wobec osoby zmarłej z zastrzeżeniem wymogów określonych w niniejszej ustawie.
4. Zatopienie w morzu, o którym mowa w ust. 1, może być dokonane tylko w przypadku osób zmarłych na okrętach będących na pełnym morzu i nastąpić zgodnie ze zwyczajem morskim. W przypadku gdy okręt może w przeciągu 24 godzin przybyć do portu objętego programem podróży, należy zwłoki przewieźć na ląd i pochować. 5. Wyjątki od przepisów ust. 4 mogą być czynione przez kapitana okrętu z uwzględnieniem wskazań sanitarnych i wojskowych, jeżeli chodzi o okręty wojenne lub inne używane do celów wojskowych.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wyjątki od zasad ustalonych w niniejszym artykule oraz ustali szczegółowy sposób stosowania przepisów niniejszej ustawy do tych wyjątków.
Art. 4.
1. Prochy przechowuje się wyłącznie w trwale zamkniętych urnach.
2. Prawo do przechowywania prochów osoby zmarłej przysługuje osobom najbliższym wobec tej osoby.
3. Prochy mogą być przechowywane jedynie w miejscu zamieszkania osoby uprawnionej
4. Prochy przechowuje się w sposób gwarantujący poszanowanie godności osoby zmarłej, w szczególności integralność prochów zmarłego i nienaruszalność urny, jak również ochronę życia i zdrowia ludzkiego oraz moralności publicznej.
5. Zabronione jest przechowywanie prochów ludzkich w szczególności:
1) w miejscach służących do przechowywania odpadów,
2) w łazienkach, w toaletach, w ustępach,
3) w pomieszczeniach kuchennych, w spiżarniach,
4) w piwnicach, w garażach i pomieszczeniach magazynowych,
5) w pomieszczeniach przeznaczonych dla dzieci do ukończenia 13. roku życia na cele sypialne, edukacyjne lub rekreacyjne,
6) w miejscach znajdujących z się w pobliży legowisk zwierząt.
6. Przed przyjęciem prochów na przechowanie osoba uprawniona składa właściwemu ze względu na jej miejsce zamieszkania powiatowemu inspektorowi sanitarnemu pisemne oświadczenie o: zamiarze przyjęcia urny z prochami danej osoby, miejscu i warunkach, w jakich urna będzie przechowywana.
Art. 5.
1. Do czasu upływu terminu, o którym mowa w ust. 1 prochy przechowywane są w urnie
w kostnicy, prosektorium lub domu pogrzebowym.
2. Właściwy powiatowy inspektor sanitarny prowadzi ewidencję osób przechowujących prochy zmarłych.
Art. 6.
1. Otwieranie trumny lub urny po ich zamknięciu jest zabronione.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do otwarcia trumny lub urny w kostnicy, prosektorium lub domu pogrzebowym albo w przypadku rozsypania prochów na polu pamięci.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku dokonania balsamacji zwłok lub dokonania
kremacji znajdujących się w niej zwłok lub szczątków ludzkich.
4. Otwarcie trumny lub urny może również nastąpić na podstawie decyzji właściwego prokuratora, w przypadku uzasadnionego podejrzenia, że przyczyną zgonu było przestępstwo.
Art. 7.
Kto narusza przepisy niniejszej ustawy i rozporządzeń wydanych na je podstawie podlega karze grzywny do 10.000 zł, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.”
Rozdział II
Art. 8.
Ustawa wchodzi w życia w momencie ogłoszenia. |
UZASADNIENIE:
Regulacja przepisów o cmentarzach i chowaniu zmarłych.[/quote]
Post został pochwalony 0 razy
|
|
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
